E thjeshte: "Duke objektivizuar Letersine!" "Fluturimi i nje zogu", pershembull, prezanton nje "poezi natyrale", qe nuk eshte e nevojshme per t'u shkruar, duke qene me i qarte dhe i dukshem ne cdo gjuhe me teper se disa shenja te hedhura ne leter, qe, ne fakt, prezantojne nje "poeme artificiale" te deformuar, rezultat i nje perkthimi te vezhguesit ne vezhgim, dhe nje perkthimi te fallsifikuar.
Megjithate, Levizja Paradoksiste, eshte ose nihilizem, ose ndryshim.
Libri jo-poezi eshte nje proteste kunder marketingut te artit.
Arti, ne pergjithesi, eshte shtyre deri ne kufijte e jo artistikes, dhe ndoshta me shume.
Per mua pak rendesi ka fakti qe njera prej redaktoreve eshte me origjine serbe.
Zakalin Nezic meriton shume me teper se sa nje falenderim publik qe bashkoi ne nje aventure te perbashket kaq shume kultura, pervoja, gjuhe, stile letrare, shkrimtare te njohur dhe ata qe sapo kane filluar te hedhin te sigurte hapat ne nje fushe jo te lehte, sic eshte arti i fjales.